Maraton Valencia

 

A miña segunda maratón 

 

A maratón empezou fai 16 semanas en Camariñas, cas primeiras tiradas, e antes diso, casi dous anos de espera pola maldita covid. Este ano, a cousa marcha ben, e puxemos todo o sentido nesta carreira. Boa cabeza, boas pernas, un adestramento pensado, e engadindo o que agora considero xa fundamental que é o traballo de forza. A idea desde o principio para min era baixar o tempo da maraton Coruña, dous anos mais vello, pero tamen dous anos mais experimentado. Despois de mellorar considerablemente, o obxectivo de baixar das 3:45:00 era posible, mesmo se podia ir a baixar de 3:30:00, pero realmente ainda que un soño, nunca estivo nas miñas espectativas, e creo que eso tamen marcou o final da carreira.

Valencia queda o outro lado da península e a familia apuntouse a uns dias de vacacións, habia moito en que pensar aparte da mañan do domingo, tamen suma e para min suma mais que a carreira.

Viaxe o venres, e o sabado pola mañan, activación, sair do hotel cara a feira do corredor polo dorsal e paseo por Valencia, unha cidade que nos encantou, pero non é o mellor para as pernas o día antes da maratón, facer mais dunha media camiñando pola cidade.. o final pedin papas e marchamos para o hotel a descansar, o dia seguinte empezaba cedo, as cinco e media en pé para tomar o almorzo que nos tiñan preparado e un autobus nos ia levar a saida.

activacion feita... (se chego a saber a pateada pola tarde, aforraba esa tirada)

dorsal e feira do corredor

 

a camiseta, sintoo moito, por non decir fea, dende logo das mais bonitas non é, e seguro que hai xente que lle encanta..

 

despois de recoller o que tocaba, como dixen, paseo e cea

 

Domingo, empezamos cedo, almorzo e cara Valencia, menos mal que estaba un centro comercial aberto e poidemos estar ata que tocou quentar para a saida, ia un bo frio, e ainda que despois a temperatura xa era o esperado o vento fixo que o percorrido plano, algunha recta se convertise en costa arriba.

 

 

saida do autobus.. queda unha hora para empezar a quentar, e hai que buscar abrigo

 

o momento esperado, Domingo 5, 8:45. Xa esta todo listo, toca correr.

A carreira empeza cunha idea clara, e despois do test gavela de fai doce dias, esta confirmada. Quero correr a 5:05, e pasalo ben, con ese ritmo chego a meta en 3:35, sobrado, e o obxectivo de ser sub 3:45 estaría conseguido. Como sempre na saida o primeiro quilómetro é unha bendita loucura, empezamos a correr e supoño que a todos nos pasa, sempre temos xente diante que vai mais amodo do que toca, zig zag... ese primeiros metros fan que te vaias centrando, buscando ese espazo de cinco ou seis metros para correr a gusto. É dificil, e mais cando non estas afeito a esas cantidades de xente; todo vai moi rápido ata que notas no pulso a primeira vibración do garmin, 5:12, caramba!, hai que ir un pouquichin mais rápido, pero xa é mais doado, paso o corredor experto que asi lle chaman ca marca de 3:45, o único que vai con tempo previsto no meu caixón de saida, unha lástima que non poñan un para 3:30, o que hai saiu na anterior caixón e leva 15 minutos de ventaxa, non conta para nós. Na segunda vibración, 4:50... penso "Carliños... a que estamos xogando? céntrate e marca ritmo..", e asi foi pasando eses primeiros dez minutos de asentamento, collo un ritmo cómodo e empezo a mirar a xente que teño o lado, xa lle ves as caras e pensas, estou no sitio correcto.

Os quilómetros pasan, e o primeiro 5k, ten unha parte bastante dura de vento en contra, cando paso polo control, volvo a mirar o garmin e vexo un 24:48, o garmin é un amigo, e vai acumulando metros de mais, o final da maraton, son casi 800 metros, pero o que realmente me importa é a marca da maraton, sei que esta ben medida e en ese punto paso en 25:10. De repente un sorriso asoma na miña faciana, e sigo, miro pulsacións, e o ritmo é correcto. O percorrido é moi plano, o vento incordia pero a marea de xente é continua, e sempre tes algun sitio donde ir mais cómodo. Todo ben, os qms van pasando, estamos empezando e non hai mais sensación que ir con cabeza e centrado no que estamos, e chega o dez, miro o reloxo e paso co 50:06, vou a 5:01, dentro do marxen que teño é o mais rápido que quero ir. En ese punto xa empezo a evaluar a situación, teño que pasar o 15 en 1:15, parece que non hai problema en conseguilo, os avituallamentos estan ben, tomo o que teño que tomar e os dous xeles que levo estan pensados para o 15 e o 30, o resto, o que pon a organización. Como xa levamos unha hora de carreira e basicamente tes que pensar en cousas, pois arrimome a un compañeiro e lle digo que me encanta a súa camiseta, o corte o diseño e por riba con dous bolsillos para os xeles no lateral, empezamos a falar ( con xeito que estamos correndo unha maraton) e xa fumos xuntos ata casi o final.

Qm 15, miro o reloxo e 1:15:01, clavado o 5:00, vou perfecto, tomo o meu xel e aqui empezo a pensar seriamente na marca de 3:30, a este ritmo teria que apretar a partir do 35, e a ver que pasa. Para ese momento ainda queda, pero todo vai rodado. A sorpresa é cando vexo a Uxia e a Emma no 16 animando, nese sitio non as esperaba e da gusto.

 

 

 

Seguimos,  no 20 1:39:59, media maraton 1:45:03. Síntome cómodo, o ritmo é o que adestro, os compañeiros tamen van igual e xa eses quince ou vinte corredores que estamos practicamente desde o inicio xuntos xa nos miramos e nos imos dando ánimos, algun comentario e algun chiste axundan a pasar o tempo, e por suposto, impresionante a marea de xente animando, os dous lados da carreira son unha liña de persoas, de música, de ánimos, algo que fai Valencia distinta de tódalas carreiras nas que teño experiencia.

 

Aqui xa estamos ca idea clara que pode ser o 3:30, o ritmo sigue igual, non nos movemos ata o 35, que a maraton empeza en ese punto...

Quilómetro 30, 2:30:04, estou perfecto, xa lle collin o punto o garmin, que me marca os sectores por debaixo de 5:00 pero non importa, eu guiome polas marcas da organización. Do 30 o 35, donde empeza realmente o maraton, como ben acredita unha pancarta no qm 32, "Welcome to Maraton" fun un pouco mais lento do esperado, o parcial de 25:30, deixame con un tempo para recuperar en 7 qms de 1'30'' para baixar das 3:30. Decisión doada, xa teño o sub 3:35, para min un resultado impresionante, baixo a miña marca en casi 20 minutos, que mais quero!, vou a gozar do pasillo human e chocando mans cos nenos, dando grazas a cada un da organización e os avitualladores, sigo o ritmo que teño, e vai pasando as Torres do Serrano, o Concello a Plaza de Toros, xiramos a dereita cara meta, e o pasillo de xente faise mais estreito... Vou gozando de cada paso, de cada ánimo, vexo a Uxia e Emma, no último qm, e xa esta.. faltame entrar en meta. Non sei se poñen desde antes, pero vexo un cartel de 800 m para meta... vallas, e 700 m...600 m... de repente ese momento é glorioso, esa baixada cara o lago pisando a moqueta e a entrada mais espectacular non a podo imaxiar.

Meta, eu entro en moi boas condicións, vexo xente tirada, que o dou todo. Eu sei que non, podia correr mais?, quizais, se tivera desde o principio a idea de baixar das 3:30:00, teria feito un maior esforzo, quizais.. todo son conxeturas que se resolveran na próxima, porque seguro que habera... o que esta claro que ninguén a gozou tanto como eu.

 

 

para o amigo garmin son sub 3:30...  tempos e fc

 

fc maraton

 

 

Tempo na medalla, ainda que despois o tempo oficial pola organizacion subiu 25 segundos,

 o que queda ..

 

 

e por suposto.... en Valencia, non so se ven a correr...

 

seguro que voltaremos...