XI Carrera Montaña de Molinaseca

 Un sábado inmellorable

Imos a Molinaseca, chegando xa nos indica o coche que vai calor, e ainda que pon 40º, o final foron uns agradables 37º, ideal para estar na piscina, tomar cervexa e gozar do ambiente.

Cando chegamos, o primeiro bañarse, tomar un refrixerio e esperar para coller os dorsais, Uxia fixo a andaina, Oscar mais eu iamos ó Trail. O percorrido circular é igual, agás que nos facémolo no sentido das agullas do reloxo, Uxia ó contrario, despois de ver o perfil, non sei cal sera mais duro?.

 o dorsal oito, nin pedido poden escoller mellor número para min.

O de que sexa unha vila pequena e que teñamos a mellor anfitriona que pode haber, da para coñecer a todo o mundo e todos nos din o mesmo, "coidado co calor, hidratación e sentidiño".

Oscar e Arantzazu

Con Uxia, que saía un pouco antes que nós

Co liante, agora que escribo esto e despois de sobrevivir a esta tarde, 

(o mellor ainda repetimos para o ano que ven).

Preparados para o que veña, Uxia xa practicamente ten que ir saíndo.

 

Arrancamos as sete e media, damos unha volta por Molinaseca agrupados, e unha vez que cruzamos a ponte, empeza o Trail. Espérannos tres quilómetros de dura ascensión polo Camiño de Santiago. Cando fixen o Camiño en bici co amigo Jose e baixando de Foncebadon, acórdome que decidimos acabar ese tramo pola estrada, o perigo de fastidiar as bicis ou peor, caer nós, era moi grande, asi que para min era a primeira vez que facia ese tramo.

empeza a subida, nós como case sempre empezamos detrás,

 o obxectivo é cruzar o rio antes de chegar a meta

Curiosamente a pesar dos 37º estase ben, igualmente saimos cunha botella cada un e lémbrolle a Oscar que hai que ir bebendo. A subida chegalle e imos en fila de a un, sen mais obxectivo que trotar, camiñar cando non se pode, e chegar arriba a Riego de Ambrós, que despois todo é costa abaixo (permitideme a ironia)

 

Riego de Ambrós 

Tiramos para abaixo, quedan sete quilometros, e por primeira vez temos cancha para ir tramos ó trote, nunca rápido!, por seguridade que son corredor de asfalto,e cambiar a este terreo é complicado. O pouco de baixar, cruzamonos con Uxia, que xa casi esta arriba, a ela quédalle a baixada que nós subimos e a nós o camiño que xa deixou atrás.

O  camiño, ainda que sigue complicado, e ten moitas trampas, esas que de repente ves unha subida que te deixa a pernas finas, en xeral non hai xeito de coller un ritmo, eso si, a paisaxe, sigue sendo espectacular

 

Non podemos parar a contemplar a paisaxe moito tempo, as moscas en estos lugares son carnívoras e non perdoan un momento de descanso, ainda correndo atacan!, como para estar parado.

De tódolos xeitos, os quilómetros van caendo, sete, oito, pasamos polas pontes de Malpaso, e xa divisamos Molinaseca, e sobretodo xa apetece ter ese paso polo rio, para encarar a meta, ca calor que teño, cando te din, "coidado o pasar que pode resbalar", etc, estou pensando, non me tiro de cabeza, polo que dirán, pero que me vou meter ata gorra, como que me chamo Xoan Carlos...

En este punto xa vou no límite, nótase que non estou afeito a esta temperatura e a estes trazados, Oscar que xa é un lugareño mais, vaime esperado para chegar xuntos.

Do mellor do Trail, esa chegada, ese tirarse o rio e refrescarse antes de cruzar a liña de meta

Perfil

Nós fixemolo de esquerda a dereita, Uxia de dereita a esquerda, despois de facelo, 

non podo afirmar cal é mais duro.

Despois de meta, imonos cambiar, bañardor e esperar a Uxia..

 Toca piscina e recovery, en Molinaseca e sobretodo na Bodega El Labrador, só saben poñer "recovery premium"

 Despois de cear, por terceira vez, a piscina

Toca voltar, unha tarde estupenda. 

Queda pendiente unha fin de semana, pero sen correr, só turismo e gastronomía.

Grazas Arantzazu e Oscar por este día.