Gran fondo Pontevedra 24

 Unha media que xa queda marcada na lembranza.

O día empezou cedo, tiñamos que baixar a Pontevedra, e ter dúas probas no grupo, fai que nos teñamos que adaptar o horario da primeira saida. Mariana o seu segundo 10 km e saia antes, nós a facer a media.

Chegamos, coller dorsais e camisetas, e como sempre antes de quentar, un cafe e tirar para diante.

Por suposto que choveu, pero despois das previsións que tiñamos o tempo respectounos bastante. 

Despois da saida dos 10 km, saíamos os do medio maratón. 

 

Para min é o final da triloxia de medias na preparación da maratón de San Sebastian que é o meu obxectivo de final de ano. 

As Catedrais, correr a 5:00; 

21 lunas y media, a 4:50 

Pontevedra pensando en facer 4:40.

Como en Catedrais vou ir con Fran que me fai de liebre, e menuda liebre que teño contratada. Hoxe xa vai a ser mais esixente, estou no límite do que penso que podo correr dun xeito sostenido, e moito mais rápido do ritmo previsto en San Sebastian.

 Despois de quentar e ver a moitos amigos de NSL, foto de antes con Fran, Oscar que vai o seu ritmo e imos cara a saida, que empeza a carreira...

O entrar nos caixons, Fran mais eu temos dorsal para ir mais adiante, e un chico da organización dinos que adiantemos pero estamos de chistes con xente e xa nos quedamos, pouca difereza hai e a carreira ponte no teu sitio rápidamente.

Sei que Fran vai estar pendiente de min, eu del, asi que sen problema. 

Arrancamos e o circuito é sabido, o ano pasado caia auga a dala. Hoxe esta mollado pero non chove, o que se agradece. O primeiro quilómetro como en tódalas carreiras é un zig zag e un poñerte no teu sitio, imos ben e enseguida nos collemos o ritmo. Cruzamos o rio, e temos que dar unha volta pola outra beira, o que xa te fai cruzarte cos primeiros e os tamen axuda a saber donde estas, cando volves e ves a xente coñecida. Fran mais eu empezamos a marcar ritmo, pero danos para falar, non deixa de ser un extensivo un pouco mais duro, pero na miña cabeza non hai mais que deberes, deberes.

Cruzámonos cos últimos do 10k e un alivio, Mariana non esta nese grupo!, sorrio e sigo.

Ata o km 6, todo é moi lineal, ainda que a humidade faime resbalar e ter conta na pegada e os pes porque ous meus Novablast 4 son de seco, espero que en San Sebastian non chova se non teréime que plantexar se os levo ou cambio o plan de zapatillas.

A primeira das subidas que temos a Milagrosa faise cómoda, seguimos o ritmo establecido e imos ben. Despois baixada que te volve o circuito principal para ir cara a primeira pasada polo estadio. Cruzámonos con Marian que xa acabou, a sua felicidade dime que o fixo ben, eu xa quedo mais tranquilo. 

Despois de pasar polo estadio, empezamos a segunda volta. A min sígueme gustando os percorridos que se repiten, porque sinto donde estou e sobretodo o que queda, sigo pensando en San Sebastian que tamen son dúas voltas e dame tranquilidade. Os quilómetros van pasando, e fíxome que o meu garmin, ó contrario de casi sempre, vai un pouco retrasado con respecto os puntos marcados na organización, non pasa nada, o que vale e o tempo e o punto oficial. Quilómetros para ir tirando, xa falamos menos, pero Fran sigue levándome como un metrónomo, imos por debaixo do tempo obxectivo de 4:40, e empezo a pensar que a miña mellor marca na media é dun C21, 1:38:40 de xa vai uns anos e empezamos a visualizar que podía estar a ese nivel. Habia que voltar a subir a Milagrosa, e xa iamos cara a meta, sempre me pasa o mesmo en calqueira carreira, unha vez que estou a seis do final, xa non me importa o que levo se non que penso, queda unha ria, o meu patio de recreo, o tramo que coñezo ata que baldosas estan mal, e sexa donde sexa xa se convirte en un ir a ponte pasaxe e voltar as escaleiras.

A baixada axuda a incrementar o ritmo e digolle a Fran,"tira, que podemos", e mesmo facendo números, baixamos de 1:38, non é o obxectivo, pero de vez en cando hai que deixarse levar e desenferruxar a maquinaria.

ritmos no ultimos 6 kms

Pasamos novamente polo estadio, e vemos a Ruben e Mariana animando, xa non queda nada, acabar a carreira nese apéndice que se fai pola ria, e seguimos incrementando, o obxectivo xa e conseguir baixar de 1:38, acabar con MMP, e que nos quiten o bailao.

 

Tempos de paso oficiais.

E claro que sí.

 Fran levóume como un campión, e chegar a meta xuntos, un auténtico placer.

Había que ir a cambiarse, e ver a tódala xente.

Un apartado para Marian, que despois de todolas suas comeduras de tarro, fixo tamen un carreirón no 10k, baixando o seu tempo da C10, e ainda lle dou tempo a sociabilizar na carreira e fóra dela.

fachendoso de teros como amigos, Fran e Oscar.

pois xa esta a miña media maraton con dorsal número 23,

 mellor marca persoal, 1:37:14

e o mellor, o recovery cos amigos.